Değil mi ki bir rüyadan ibaret, her saniyesi
Ben sevdanın acemisi;
Yutuştum,
Kül oldum gözlerinin narında.
Şair gönlümün penceresinden
Çiçekler döküldü avuçlarına.
Mazinin acıtan neyi var, neyi yoksa,
Rest çekip bir gecede
Tüm yalan ve mış’lara
Sararan yapraklarım tutundu dallarına.
Geceye, gündüze sığmayan his;
İçimden dışıma,
Dışımdan içime emanet sızı.
Bir ucu arşa değer düşlerimin,
Kaf Dağı ardına uzanır gölgesi;
Hudut tanımaz,
Lisan bilmez.
Susturma yüreğimi.
Kaç yerinden kırılan bu yaşam hikayesi
Ruhunu, ruhuna, belli ki Hira bildi.
