Merhaba, yeni hayatımın ilk günü. Bazen her şeyin ortasında, büyük mücadelelerden sonra ansızın “yeni hayatımın ilk günü” diyerek yeni bir sayfa açmak gerekir. Nasıl ki uzun dönem kullandığımız teknolojik bir cihazın bile resetlenmeye ihtiyacı varsa, insan da bazı zamanlardan sonra resetlenmeye ihtiyaç duyabilir. Yeni kararlar, esasında yeni umutlar demektir. Yeni umutlarsa, yeni başlangıçlar… Yapmak istediğim her ne varsa ertelemeyi bir kenara bırakıp, yeni bir sayfa açıyorum bugün yaşamımda. Çünkü ne kadar süreceğini bilmediğim bir öyküde, ertelemek kadar anlamsız bir şey daha yok. Yaşadığım bütün duyguları bugün anlamlandırıyor; kendime kızdığım zamanlardan, kendimi sevip takdir ettiğim tüm zamanlara kadar bir reset atıyorum. Yeniden başlıyorum, her şeye sıfırdan! Daha planlı, düzenli, hedefli ve hayallere bir adım daha yaklaştığım; yeni başarılar elde ettiğim, daha güzel bir evresine geçiyorum belki de yaşamın… Bu fasılda pişmanlıklara, keşkelere yer yok. Bir şey olduysa, mutlaka bir anlamı vardır. Hiçbir şey nedensiz değildir; sınavdır, öğretidir, yeni bir derstir. Bu bilincin ardından, güzel şeylere başlamanın, olumlamalar yapmanın, yeni kazanımlar elde etmenin tam vaktidir. Öyleyse, hoş geldin yeni hayatımın ilk günü…
Dünya düşkünlüğünü bir kenara bırakıp, buraya niçin geldiğimi hatırladığım ve iyi bir kul olarak ibadet etmeye yalnızca benim ihtiyacımın olduğunu, yani Allah’ın benim ibadetlerime ihtiyacı olmadığını kendime hatırlattığım bir sabaha uyandım. Gafleti bir kenara bırakıp, bu bilinçle yaşamalıyım. Zaman, nereye gittiğini bilmediğim belirsiz bir yolcu… Her adımı birkaç nefesime eşdeğer… Bunun bilinciyle başlıyorum bu yeni sayfaya, uyanarak ama bu defa tam anlamıyla! Sonra, yazmaktan yaşamaya kadar gözden geçiriyorum hayat çizgisini… Özüme dönüyorum; devamında, beni dış dünyadan efsunlu hülyalara, oradan da hakikat penceresine ulaştıran özüme! Eskiden dışa dönük bir insanken, git gide içime döndüğümü fark ettiriyor bana bu gözlem! Kendinin farkında olmakta, yaşamın bir gereği diye düşünüyorum artık; yoksa ne anlamı kalır ki yeni bir sayfa açmanın… Yeni sayfada beni kıran, inciten, üzen insanlara da “yer yok” demeyeceğim. Onlar var ve hep bir yerlerde olmaya devam edecekler; fakat ben onlarla başa çıkmayı öğrenmiş olarak karşılarına çıkacağım bu yeni sayfada… Bazen umursamayarak, bazense tahammül seviyemi daha geniş tutarak çok daha güçlü olacağım. Ben izin vermediğim sürece kimse bana zarar veremeyecek. Eski alınganlıklarım da yok; bu saatten sonra aksine sınırlarım var herkese ve her şeye… Olur böyle şeyler diyerek gülüp geçeceğim yaşamın saçmalıklarına! Çünkü içimde büyüttüğüm umut, yaşadığım tüm haksızlıklardan ve adaletsizliklerden daha büyük! Beni yaşama bağlayan inancım oldukça, sevmeye ve inanmaya devam edeceğim bu dünyada. Ümitle daha bir sarılacağım yaşama…
Ah, yeni hayatımın ilk günü; tüm eski acıları unuttuğum değil ama acıların artık beni etkilemesine eskisi kadar izin vermeyeceğim bir başlangıç bu. Geçmiş, geçmişte kaldı. Bense, anın izini süren bir seyyahım zaman yolculuğunda… Ne istediğime ve ruhumun sesine daha çok odaklanacağım günler beni bekliyor. Bunca zaman başkaları için yaşadım hayatımı; bu yüzden artık kendime, içime yani özüme dönme vakti. Bakalım ruhum, tüm seslerin ötesinde neyi düşlüyor? Ne kadar kaldı hayallerimden güzel olan gerçekleri yaşamama? Bilemesek de, iz sürmeye devam edelim ve hatırlatalım kalbimize; çiçeklere çıkan yollarda bir nasip meselesi, çakıl taşlarıyla bezeli engebeleri aşmakta… Artık engebeler eskisi kadar korkutamaz; hem gözümü bir kez teslim oldum ya Yaradan’a, gerisi boş!
Merhaba yeni hayatımın ilk günü; satırlarımın sonuna gelirken, her son bir başlangıç olsun. Kelimeler eksilmez; noktalanır yeni hayatımın ilk gününde… Ben yeni bir ben olurum; değişmem belki ama dönüşürüm her defasında daha iyi bir BEN’e… Bunun içindir bu, kalbime attığım reset! Özünü yitirmeden, her mevsim yeniden çiçeklenen bir ağaç misali kalbim; yenilenir, kendine gelir.
