Gitmeyeceksin, biliyorum.
Kolay olsaydı unutman,
Ardımdan yoluna düşen o manolyayı yıllarca saklamazdın.
Mektubumun son satırına anlamlar yükleyip,
Karşılaştığımız o son durakta
Destanlar büyütmezdin, biliyorum.
Ne sen artık bir genç sevdalı,
Ne de ben o ürkek küçük kızım, yaralı…
Yaralarımı yokluğuna hapsedip,
Işığımı da karanlığıma gömüp gittim
Bu şehirden…
Sessizliğinle büyüyen kederimden…
Belki şimdi mevsim yine kıştır.
Belki de karlar yağıyordur yine.
Tut ki düşen her kar tanesinde
Adımı yazıyorsundur yeryüzüne…
Kolay Olsaydı
Şair
Yorum yapılmamış
