Anne

Mehmet Tanaydın 18 Görüntüleme Yorum ekle
1 Dak. Okuma

Eski bir eylüle benzer gülüşleri,
Mutlulukları saklamış gamzelerinin derinliklerine.
Yemin etmiş sanki gecelere, gündüzlere,
Gülmemeye..
Çentik çentik solmuş zifir saçları,
Yırtılmış sessizliği haykırıyor hudutsuzca,
Gem vurulmuyor saçlarındaki ak acılara,
Ak acılarla yazmış özlemini kara eşarplara,
Ve…
Ve o çeşmi siyah gözleri,
Damla damla birikmiş,
Ufuklarındaki hülyaları gözlerinin,
Eski bir şiir gibi,
Naif, duru ve sonsuz..

Bir fotoğraf karesinde özlemini bastırdığım,
Yağmur sonrası kokan toprakta kokusunu bulduğum,
Ve sıcaklığını yüreğimde hissettiğim anneme hasretliğimle…

Bu İçeriği Paylaş
Bağlantılar:
Yazar
Yorum yap

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Exit mobile version