Zihnimizde ne düşünürsek, küfemize onu koyarız. Bu bir düşünce, bir duygu, bir fikir, bir üzüntü, bir sevinç, bir mutluluk, bir acı vesaire olabilir. Konuşmalarımız, zihnimizde oluşturduğumuz söz ve düşüncelerden gelir. Neyi, ne amaçla söylediğimiz yaşamımızda önem arz eder. Elbette karşı tarafın verdiği tepki de önemlidir. Yanlış bir anlama, karşısındaki insanı kırabileceği gibi onun iletişimi kesmesine de yol açabilir.
Bir söz söylenildiğinde, bunu başka bir yere çekmeden konuşmak gerekir. İnsanın onurunu kıracak, onu başka düşüncelere sevk edecek sözlerden kaçınmak ve iletişimi iyi yönde devam ettirmek gerekir. Yaşamın en güzel yanı, iletişimi doğru ve güzel kullanmaktan geçer. Art niyetli düşünce veya karşı tarafı küçümseme, hiçbir şey ortada yokken tartışma çıkarmak kimseye fayda vermez.
Bir şeyi söylerken düşünmeden, karşı tarafı kırmadan söylemek, o insanın asil biri olduğunu gösterir. Çok okul okumak değil, yaşamın felsefesi doğru ve yerinde nasıl davranacağını, nasıl konuşacağını bilmektir. Kişinin özeline girmek, özel hayatı ile ilgili yapması gerekenleri ona söylemek, onun kendi iradesini zorlamak, insana yapılan en büyük saygısızlıktır. Kendi fikirlerine, düşüncesine ve yaşantısına saygı duymak, neyi yapıp yapmayacağına müdahale etmemek en güzel ve doğru davranıştır.
Anlamak güzeldir, anlaşılmak güzeldir. Birinin yüreğine dokunmak, duygularına ortak olmak gerekir. İletişim, doğru sözün anlaşılmasından geçer. Birine bir söz söylenildiğinde, ona verilecek mesaj açık ve net olmalı, söylenen sözün karşı tarafın iyiliği için söylendiği unutulmamalıdır.
Bir toplum bunları yapabiliyorsa, o toplumda huzur olur, refah olur, sevgi ve saygı olur. İletişimi doğru kullanan insan, kendisiyle barışık yaşar.
