Mahcup bakışlarında eridiğim yârim. Bir ömür gülüşünle gülebilirim. Gönlüme yar, ömrüme bahar olsan. Çiçek diye hep seni koklasam. Gül kokunla donansam. Hep yanımda var olsan.
Ufacık iltifatla kızaran yanakların… Nasılda masum kalmışsın. Ben de ki sevdanın derinliğini bilsen, gönlümde ki sözcükleri duyurabilsem, kim bilir kırmızının hangi tonuna bürünürsün. Düşüncesi bile heyecan seli.
Yeşil hırkanın içinde hayal ediyorum seni. Çok yakıştığını düşünüp de söyleyemediğim. Gri eşarbına sarılmış utancını saklama derdinde. Nasılda tatlı gözümde bir bilse. Ürkekliğin çekiyor beni geriye. Gönlümün akışını durduramıyorum da bilmene engelim işte. Gücüm yettiğince.
Bilsen de kaçmasan. Masum bakışlarınla hep kalsan. Herkesten kaçıp bana sığınsan. Kollarımda sarsam, seninle var olsam. Ummadığım anda umudum oldun. Varlığın günüme güneşi doğuran. Gecemi aydınlatan. Sana vurulduğum o ilk an. Ben de artık tüm vakitler o an…
Bir kitapçıda saatlerce dolaşabilirim seninle. Hiç sıkılmadan. Belki kitapların hevesine, biraz daha çok bahşedersin o billur sesini kulaklarıma. Şiir gibi dinlerim bende.
Yanına gelip iki kelime fazla muhatap olabilmek için okuyorum kitapları. Sana muhalefet bir şeyler arama telaşında akıyor sayfalar. Ne yazdığının önemi yok. Seni savunma derdiyle biraz daha konuştursun yeter. Böylesine mahcup kızın dik tarafını görmekte mutlu ediyor sebepsizce. O yüzden ben sana hep muhalefet.
Geceden sabaha biten kitaplarım okumaya değil de sana olan sevdamdan. Dikkatini çekmemin nedenini sen yine de öyle bilme. Kitaplar sevdama hizmette yarenlik edenlerdir gizlice.
…
Her haline hayran bakışlarımın sana olan aksi nasıl acaba? Gün için de yoğunsundur da, geceleri mesela geliyor muyum aklına? Gülümsetebiliyor muyum dur seni? O gün ki okunanlara dair söylemlerimizden kalan hatıralarda. Ya da sende bana verebileceğin cevapların hesabını yapıyor musun? Bir deli merek ki sorma.
…
Bir defter edindim kendime. Günlük rutin olan tatlı atışmalarımızı yazıyorum. Bir gün olur da açılırsa gönlüm sana… Yüreğimdeki deniz fokurdamakta. Yakındır taşması, senin gönlüne yaptığım yoldan süzülmesi. Sabırsızlıkla beklediğim, sensizlik ıstırabının dindiği o an ilk hediyem olsun istiyorum bu defter sana.
Bugün hayran olduğunu söyledin ya. Nasıl bir yangına attın beni… Bir bilsen… Kitap aşkıma hayranmışsın. Ah be gülüm, aşkım sanadır kitaplar yol alışımda ki vasıta. Diyeceğim bir gün sana da. Kızaran yanakların, mahcup bakışlarında kaybolduğum bir zamanda dökülecek kelimeler dudaklarımdan…
…
En çok da seni keşfetmek haz veriyor… Delirme sebebi… Bir muzip tarafın var ki, herkesten gizlesen de benim yakaladığım ince göndermeli… Bir kez daha hayran olma sebebim. Gönül zaten bahane arar oldu her an hayranlığa.
…
Arkadaşlar gülüyorlar bana. Zevklerim de değişmiş. Değişsin kimin umurunda? Her zerrem seni bağırırken, değişimin onlarda görünen üç beş kırıntısı önemini yitireli çok oldu. Önem merkezim sen dolu. Gerisi sadece gülüşlerimin konusu.
Evet. Her sabah elinde limonatayla gelişin, ekşiyi sevme sebebim. Kahveni soğuk içişin, yeni bir tat keşfedişim. Her gün dinlediğin müzikler ruhumda ezberler. Dondurmayı çok sevişin ama erimeden yiyemeyişin, elimden akan dondurmaların da gülümsetmesi. Sana dair her an gülümseme sebebi. Onların da olurum alaylarının, gülüş kefesi. Kimin umurun da? Ben de ki sebebi bana yeterli. Keyiflerin en güzeli ve de özeli…
…
Bazen konuşmamızın arasında bir yabancı sorunca sana, gereksiz bir kitabı. Onlara sesini duyuruşun da kıskançlık kavuruyor beni. Rafların arasında süzülüşünü izliyorum. Uzanıp dokunduğun kitap olma arzusu sarıyor içimi. Sonra fark ediyorum ki, onlara baktığın gibi değmiyor bana bakışların. Bir umut yeşertiyorsun ki o an, tüm duygularımı akıtasım geliyor. Tutan nedir beni? Bilmeden baka kalıyorum…
Bir gün diyorum… Bir gün kelimelerim sayfa sayfa akacak dilimden sana. Duygularım korkutur mu acaba? Öyle yoğunsun ki ruhumda… Bilmiyorum… Bilmemek tutuyor belki de o anda.
Ne olursa olsun… Ben sana hasret, tutkun ve de yoksun.
