BU BİR VEDA
Bana hep soruyorlar, neden şair oldun, neden şiir yazıyorsun?
Hakikaten neydi şair olmak, kalbimdeki yaraları, içimdeki acıları dindirmek için sarıldığım kalem ve yüreğimden sızan kelimeler mi şair yapmıştı beni? Bütün geçmişimi birkaç sayfaya sığdırıp bir kitap oluşturmak mı yoksa? Oysa benim tek istediğim bir gün rast gelip te okuduğunda ne hissettiğimi anlamasaydı sadece. Her insanın duygularıyla başa çıkma yolları vardır mutlaka, benim ki yazmak işte. Ben yazarak sakinleşen, yazarak silkelenip kendine gelen, yazarak kendime başka bir gözle bakabilen ve yazarak güç kazanan bir kadınım. Yazmak sanki içimdeki bütün dertlere veda etmek benim için. Bu kitabı okudun mu bilmiyorum ama şunu bil ki bu geçmişe ve sana bir vedaydı sevgilim. Sen artık sadece geride bıraktığım maziden birisin. Sana çok anlam yüklemiyorum artık, sana ve sana ait her şeye tükendim. Yeniden doğdum ben yeniden bir ben oldum. Sadece sana değil ben eski bene de veda ettim. Uyandım kurduğum hayal dünyasından ayrıldım, o şehri terk ettim mesela, artık yıldızlara bakarak dilek tutmuyorum, griyi sevmiyorum artık, güle değil papatyalara yakınım, kahvemi şekerli içiyorum uzun zamandır, hiç bilmediğim bir şehre gidiyorum sabah uyanıp, uykularım düzenli erken yatıyorum inanmazsın. Ben başka biriyim tanıyamazsın, bambaşka bir ben buldum karanlığın içinde ve ben beni çok seviyorum biliyor musun? Sana sonsuz mutluluklar diliyorum, merak etmediğine eminim ama yine de söylemek isterim. Ben sensiz de çok ama çok mutluyum.
Hoşça kal sevgilim.
