Aslında Neyiz?

Gülhan Özbay 34 Görüntüleme Yorum ekle
2 Dak. Okuma

Sistemin kölesi olmuş bu düzende üniversite sınavına hazırlanan on sekiz yaşındaki bir kız çocuğuyum ben. Aynı zamanda bazı yaşıtlarıma göre fırsat eşitliğinden yararlanmayan bir gencim. O nedenle içimde verdiğim ‘‘Ben aslında neyim?’’ savaşı gün geçtikçe etkisini daha da arttırıyor.

Ben aslında neyim?

Genç yaşta aile zoruyla evlendirilip kendi gelişimini tamamlayamadan anne olan bir birey miyim? Yoksa evliliği bir kurtuluş yolu gören biri miyim?

Aptalca zevklerin peşinde koştuktan sonra akıllanan ve geçmişini pişmanlıkla anan mıyım? Ya da tek hedefi akademik başarı olan delicesine ders çalışarak hayatın güzelliklerini kaçıran takıntılı bir kişilik miyim?

Yeteneklerinin farkına varamadığı için başarısızlık abidesi olarak dünyaya gelen, yanlış tercihlerin kurbanı mıyım? Bu yanlış tercihlerin arasında çırpınırken zevk vermeyen hayattan vazgeçen miyim?

Ben aslında neyim?

Umutlarla, umutsuzlukları içinde barındıran bir nesli eğiten ve aydınlanmalarını sağlayan bir öğretmen miyim? Yoksa kendimi onlardan üstün görüp, gençliklerini kıskanan ve düşük notlar vererek eğitimden soğutan akademisyen miyim?

Hastalarla ilgilenen, onları tedavi eden bir doktor muyum? Ertesi gün onların hasta yakını tarafından darp edilecek, öldürülecek sağlık personeli miyim?

Eğitim boyunca yaptığı projelerle mimari yeteneğini herkese gösteren bir mimar mıyım? Sıra o projeleri hayata geçirmek olduğunda bir daire daha fazla yapayım diyerek malzemeden çalan mühendis miyim?

Ben aslında neyim?

Nasır tutmuş ellerimle ekmek bölen, uykusuzluktan gözleri şişen, sırtındaki terlerin soğumadığı bir işçi miyim? Yoksa gösterdiği emeğin karşılığını alamadığı için isyan ederek istemediği yolları deneyen bir genç miyim?

Geçmişteki hataların aynısını yapmaktan çekinen ve çocuğunu kendi bildiği yanlışı yapmaktan alıkoymaya çalışan baskıcı bir ebeveyn miyim? Ya da her şey onların özgürlüğü için diyerek ihmalkâr davranan bir anne-baba mıyım?

Fesatlığı yüzünden belli olduğu halde bunu inkâr eden ve aile içi her olaya yaşını bahane ederek büyüklüğünü konuşturan cahil bir akraba mıyım? Anne-babasının lafların yutan, kayırılan evlat olduğunu kabul etmeyen, dışlanmış ama büyümeyi başarmış başka bir çocuk muyum?

Ben aslında neyim?

Her şeye rağmen yaşamaya devam eden ve ‘ben’ arayışında çabalamaktan yorulmayan biriyim. Çünkü biliyorum. Bu arayış son bulduğunda bir birey olarak tamamen özgür olacağım.

Bu İçeriği Paylaş
Bağlantılar:
Yazar
Yorum yap

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Exit mobile version