Futbol, dünyanın her yerinde en çok izlenen, ilgi gören spor… Ülke ligleri, hazırlıklar, Avrupa, Asya, Amerika şampiyona kategorileri, millî takımlar derken bu yıl ilk defa düzenlenen turnuva, yaz aylarında biz futbolseverlerin büyük ilgisini çekti.
TV’de, altyapı ile ilgili yaptığım programlarda dillendirip arkasında durduğum,
“Futbolcu olmak zor olduğu kadar, en keyifli yaşam biçimi olduğu gibi, en çok kazanç sağlanan ve en erken zengin emekli olunan meslek gruplarının başında gelir. Bu sebeple, özellikle ülkemizde haftada bir 90 dakika sahaya çıkan oyuncuları çeşitli söylemlerle koruma altına almaya çalışan tembel zihniyetlere hep karşı olmuştum ve hâlâ öyleyim.”
Ki; dünya futbolunu yöneten, yönlendirenler de bu düşüncemi onaylar nitelikte bir organizasyona imza attılar: “Dünya Kulüpler Şampiyonası.”
Haziran 15’te başlayıp, Temmuz 15’te oynanacak final maçı ile sonlanacak olan bu turnuva, aynı zamanda Amerika’da 2026’da oynanacak Dünya Kupası turnuvası öncesi birçok eksikliği görme ve tamamlama açısından da önemli olmuştur, umarım.
Ben turnuvanın tamamlama tarafında değilim. Düzenlenen bu turnuvanın ilk olması ve eksiklerinin tartışıldığı konular… Bunlardan biri, turnuva düzenlendiğinde Avrupa ve Güney Amerika takımları arasında kimin daha avantajlı olduğuydu. Bu konu bayağı tartışıldı.
Bana göre futbol sadece bir his değil. Burada göz ardı edilen en önemli unsur, Güney Amerika takımları için sezon ortası olduğundan fiziksel açıdan hazır; konsept ve taktik anlayışlarının oturmuş olması. Avrupalılar ise oyuncular dinlenmeden, yorgun ve tempoya ayak uydurmaya çalışsalar da grup maçlarında bu oldukça belli oluyordu.
Futbolda ritim çok önemli. Ve kaliteli takımların ritmi de gittikçe arttı. Bu turnuva daha çok tartışılacak. Zamanlamaya, fizyolojiye ve gerçeğin kendisine tekrar bakılacaktır. FIFA yetkilileri buna sadece teknik açıdan bakmayacaklardır. Bütçeler, ritimler…
Tüm avantajlarına rağmen; kalite, organizasyon, bilinçli çalışma kendi yolunu bulmuş diyebiliriz. Futbol sadece fiziksel bir oyun değil, futbol zihinle oynanıyor. Bu detay ve ayrıntıları Avrupalılar daha iyi biliyorlar.
Bu turnuvanın tek dezavantajı, olası istenmeyen sakatlıklar ve bunların yeni sezona taşınacak olması. Bu düşünce hemen her oyuncunun zihnindeydi. Ama Bayern’li oyuncu Musiala, pozisyonunda fiziksel kuvvet ona bu talihsiz sakatlığı yaşattı. Kaçamadı.
Dünyanın her bir yanında izlenen bu turnuvada bizleri gururlandıran oyuncularımızın olması ayrı bir gurur. Kenan Yıldız, Juventus’ta Del Piero’nun 10 numarasını başarı ile taşıyor. Çabukluğu, hızı ve kuvvetli fiziği ile takımının üçüncü bölgesinde fark oluşturuyor.
Dünyanın en güçlü kulüplerinden Real Madrid’e gittiğinde “Başaracak.” diye alkış tuttuğumuz Arda Güler’in gelişimini özellikle takip ediyoruz. Geçtiğimiz yıl zaman zaman formayı sırtına geçirmiş olsa da büyük bir disiplin ve özveri ile çalıştığını, onun giderkenki zayıf fiziğindeki müthiş gelişmeyi hep birlikte görüyoruz.
Bir başka şey de; teknik direktör Xabi Alonso ile birlikte az verim verdiği sağ kenardan, 6-8-10 numara pozisyonlarına evrildi. Bu sayede kendisindeki futbol ve oyun zekasını sadece biz değil, tüm dünya izlemeye başladı. Luka Modric’in takımdan ayrılması ile 10 numarayı ona vereceklerini tahmin ediyorum.
İşte o zaman omuzlarındaki yük daha da artacak. Bizler de, her Türk gencine ilham verecek karakter ve oyunculuk vasıflarını taşıyan Arda Güler’i gurur ile izleyecek ve başarıları için dua edeceğiz.
Sadece o değil elbette; ülkemizi tüm spor dallarında temsil eden bireysel elemanlar ve takımlarımızın başarısı göğsümüzü kabartır. Bugün FIFA Kulüpler Kupası, yakında Avrupa ve Dünya Kupası maçları… Onlarla çok daha güzel ve keyifli…
Daha çok Arda, Kenan, Hakan, Orkun, Kerem’ler için tüm kulüplerimiz gayret etmeli ve ona göre sistem oluşturmalılar.
“Başarmak için sadece çalışmak yetmez bazen. Mutlaka sistem ve disiplin dahilinde olmalı.”
Başarılı takımlar ve oyuncuların sırrı burada.
