Mavi Demirli Balkon

Nazik Ömer 42 Görüntüleme 6 Yorum
2 Dak. Okuma

Bir ikindi vaktinde, mavi demirli balkonuna oturmuş, elinde yeni demlenmiş tavşan kanı çayını yudumlarken bulabilirdin onu, bundan birkaç yıl öncesine kadar.

Gülen yüzü, alnında secde izi, nasırlı elleri, o hep şükreden, insanları seven haliyle bilinirdi. Bir de isminin başına ekledikleri “Kara” lakabı vardı. Lakabı ten renginden değil, cesur ve mert oluşundandı.

Tıklanan kapının ardından misafiri görmesi yeterdi neşelenmesine. Anlatmayı öyle severdi ki anlattıkça anlatır, söyleyecek sözü bitmezdi. “Söyleyecek sözü olmayandan kork” derdi. Sözü boldu, kulaklara küpe olacak tarzdan hayat dersleri barındırırdı anlattıkları. Öyle içten öyle derinlemesine anlatırdı ki anlattıkça sen o anı yaşamış gibi olurdun.

Hayatının bunca hengamesine, yorgunluğuna rağmen romanlara karakter olacak eşsiz bir ruhu, inceliği ve bir duruşu vardı.

Cebinde her daim bir avuç şekeri olurdu, olur da bir çocuk görürsem yüzünü güldüreyim, diye. Çocukları öyle çok severdi ki kimsenin onlarla oynamadığı gibi oynar, şakalar yapar, şekerlerini hazır ederdi.

Mavi demirli balkonuna oturmadan evvel yeşilliklerle dolu bahçesine iki kez gidip gelmiş olurdu. O uzun ince hali de yürümeyi çok sevdiğindendi belli ki. Dönüş yolunda topraktan aldıklarını dağıtmadan dönemezdi evine.

Bahçesinden topladığı elmaları tatmayan kalmamıştır herhalde. Elma demişken gençliğinde “Elma Yanak” diye bilinirmiş bir de. Gençliğini anlatırken illaki herkese gösterirdi o duvarda asılı en yakışıklı askerlik fotoğrafını. Fotoğrafını görünce de anlardın zaten bu ismin ona neden söylendiğini.

Evinin önündeki bereketli mi bereketli dut ağacının altındaki sofrada ağırlamaya bayılırdı misafirlerini. İkram, misafirperverlik deyince ondan dahası yoktu.

86 yıla sığdırdı daha nice nicelerini de. Anlattıklarına rastladıkça bir Mevlana Mesnevisinde bir Şems öğretisinde anmamak mümkün değil, unutmak ise imkansız.

Onu ararsan; mavi demirli balkonun manzarasında, gülen bir çocuk yüzünde , rengarenk şekerlerde, dut ağacının altındaki huzurda bulabilirsin.

Adı mı?

İstersen Şekerci Amca de istersen de Kara Kâmil.

Bu İçeriği Paylaş
Yazan Nazik Ömer
Bağlantılar:
Öğretmen
6 Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Exit mobile version