Gül-i Rânâ

Zübeyde Demir 65 Görüntüleme Yorum ekle
1 Dak. Okuma

Neyleyim fasl-ı bahârı, onsuz çoraktır ‘âlem,
Gönlüm gülle çiçeklendi, başka râyihâ istemem.

Gül-i Rânâ! Sen endâmınla âsûde bir nâzendesin,
Asırlardır dinmeyen bir hasretin şevkindesin.

Vuslata ermek ki rûhunla, haddim ola mı râyihânla,
Sen arzularınla, pâyidâr olan bir ‘aşkın meylindesin.

Sensizliğe iştirâk eden rûhumun var bir seferi,
Gönlüme ilticâ eden ‘aşkının yoktur merhameti.

Yoluma dikenler sersin de zuhûrun, bülbüle meyletmesin,
‘Aşık olmayan anlar mı ki, âhüzârın dilinden.

Mihmân-ı leyâl erdi bu zamanda ancak Mecâlis-i Seb‘a’ya,
Gönlüm bir şebnem gibi rü’yâlarımda düştü sadâya.

Hikmeti bu mudur ki, firâkınla bir ney gibi inlerim.
Ömrüm nasîb etsin bana, ‘aşkınla demleneyim Hüdâyâ!

Bu İçeriği Paylaş
Bağlantılar:
Şair
Yorum yap

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Exit mobile version