Her Yer Karanlık

Özlem Özge Karamık 26 Görüntüleme Yorum ekle
1 Dak. Okuma

Her yer karanlık,
Anne,
Nöbetteyim.
Elimde demirden soğuk eller,
Sağır eden gecenin sabahındayım.
Korkuyorum.
Usul usul yürüyor ayaklar,
Çıplak ayaklar kanlı eller,
Toz içinde gözler,
Bana sesleniyorlar.
Her yer karanlık,
Anne,
Korkuyorum.
Çok korkuyorum anne,
Ölmekten,
Ölememekten,
Haksızlıktan,
Adaletsizlikten,
Yaşamdan,
Arka bahçedeki çicekler açtı mı?
Kediye süt verilmez anne.
Uyundun mu anne?
Bu gece huzursuzum.
Her yer karanlık,
Ne çok yıldız kaydı.
Dilek tuttun mu anne?
Anne seni üzdün mü?
Beni seviyorsun demi?
Gözlerim ağrıyor.
Uyursam kızma anne,
Her yer karanlık.
Ve ben korkuyorum.
Ölümden değil,
Ölüme terk edilmekten.

Bu İçeriği Paylaş
Bağlantılar:
Şair
Yorum yap

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Exit mobile version