Olman Gerekir Yanımda Olmam Gerekir Yanında

Nilgün Ulukaya 24 Görüntüleme Yorum ekle
2 Dak. Okuma

Aramıza çok konuşmaktan girdi suskunluklar. Kaçıştı cümleler aramızda, arasına sitemler, kaç sefer dilimizin geç kalmış tebessümlü huzursuzluğunu yendik ki, sen düşün konuşmadan aramızda…

Kaç parça, kaç perdede veda ettik nihayetinde bitmiş ,ara sıra aklımıza gelen hayatın içindeki sadece gücenmelerimize. Neden yanımda değilsin ?diye soramıyorum bile.

Sanki bir yanımdan sürekli kapanmış sandığım yaramı ,elimle yoklarken bulduğum düşüncelerimde…

Bir yandan kendimin üstesinden geleceğimin ayaktalığı, gidemiyor da bir yere çıkamıyor da işin içinden…

Akşam üzeri tenhalığında boğazıma takılı tahrip gücü yüksek akım gücü el bombası kelimeler, düşünürken hafızamın bir film sahnesinden, balkondan dışarı bakarken buluyorum kendimi…

Kaçışlar, aramızdaki sitemlere ,huzurumuzun sefer saatine bakınca inanırım. Sadece ne çok sevdik diye…

Arkam dönük, yüzündeki ifadelerin renkleri sisli geçmişte…

Bulutlu sonra…

Arkasından yağmur yüklü bir bulut eşikte….

Kapıda ne varsa beklentinin sokaklı parkında eskisi gibi bir nostalji gezintiye çıkmış.

Gidemiyorsun da çünkü aynasında hüzünlü yüzün, bazı sayfalarda fotoğraflanmış resmin, kokun gelir zamandan burnuma…

Çünkü senden gitmek, sana hiç belli etmesem de gelmezdi de bir şekilde senin yanında aklıma.

Hatıralar üşüşüyor şimdilerde ,iki dünya arası masal anlat desen masal bile anlatamam. Evvel zaman içinde, kendi sırrında kaybolmuş insanlar olarak da anılmak istemem.

Ben düşerken aşkına, tükenen her şey başka şeylere dönüşürken ,var olmaya yüz tutmuş hayallerimden düşüyorum.

Düşüyorum dediğim anda olman gerekmez miydi? Yarınlara yanımda…

Odanın bir ucundan bir ucuna dolaşırken, CORONA GÜNLERİNDE AŞK diye bir şarkı mı bestelesem?

Gizli gizli duymadığın bir şarkının bahçelerindeki notalarını, zamanda bir gün sadece sana göstersem. Ben iyiyim merak etme.

Nerede olduğunu biliyor, bilmiyor gibisin sende.

Hissediyorum, karanlığın boşluğu üzerinde manzaradan bir dünyada…

İkimizin tırmanabileceği bir merdiven olmalıydı yıldızlara…

Yaşam tek bir ömre sığmayacak kadar uzun, Tanrı’yı yargılamak için henüz çok erken!

Ben martılara çok baktım.

Bu İçeriği Paylaş
Bağlantılar:
Yazar
Yorum yap

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Exit mobile version