Beyhude bu yaşlar, bilirim
Boşuna bu yaşayışlar, bu uğraşlar
İçimden gelmiyor “yaşayacağım” demek
Hasret dedikleri bir dikenli mendil olmuş da
Göğsüme battıkça kanatıyor zalim
Bivayeler sabahı ederken binlerce ceset çıkar içlerinden
Hüküm odur ki gömülecek başları yedi kat derine
Öldü sanacak kimseler, nefeslerine solucanlar karışacak
Fakat alışkın onlar bağırmamaya
Diri diri gömülürken susmaya
Müsterih olunuz, müşfik olunuz
Son bir gözyaşım kaldı akıtacak
İstikbâlime sunacağım onu da
