Soruyor musun ki neredeyim?
Dünya üzerinde ama; ismini bilmediğim bir yerdeyim.
Nefes alıyorum hâlâ zor da olsa…
Saklanıyorum,
En sevdiğim anıların ardına,
Tutunuyorum yarım kalanlarımla,
Bu renklerini yitirmiş hayata.
Bak yine bugün de akşam oluyor,
Dönülmeze gitmeyenler teker teker dönüyor…
Sen yeter ki sabret ey sevgili!
Herkes bulur bir gün hak ettiği yerini.
Ben’siz kaldığın o şehirde;
Gitsem de izim kalır, sen sakın merak etme.
Şimdi ayak izlerimin yok olduğu bu sahilde…
Kumlara dokunsan kor gibi elin yanar,
Bulutlar ardında saklansa da güneş,
Gözlerin kamaşır aklın karışır bir an,
Sanırsın ki o an mevsimlerden ‘Yaz”,
Boynundaki şal savrulunca rüzgardan ansızın!
Anlarsın ki kışın ortasında ve tek başınasın…
Sensiz ve Sessiz
Yazar
Yorum yap