Acılar dinmiyor yaşadığım her günde,
Sınıyor beni aldığın her nefeste,
Bilmem acaba doğru olur mu bir gün?
Ağır gelen yüküm eğdirdiği bedende.
Ne kadar kendime tesellim olsa da,
Yoruyor beni süründüğüm her yokuş,
Yüreğim bile benimle bu savaşta,
Bilmem ki tutunur muyum hayata?
Ektiğini biçersin bu hayat tarlasında,
O yüzden beklentim bu zalim savaşta,
Haksızlık eden bulur elbet yaptığını,
Hem ahirette hem de bu dünyada.
Yok dünyada beni ben gibi anlayan,
Çektiğim zorluklarda beni haklı bulan,
Neden anlayış empati yok kimsede?
Bir tek tesellim iyi ki bu dünya yalan.
