Acı

Üç harften oluşan bu kısa kelimenin ardına gizlenmiş ne çok acı vardır kainatta.

Sokakta yürürken bile bazılarının içinde bir ağırlık vardır, tarifi zordur. Bu tarifi zor ağırlığın getirdiği hüzün kendini hissettirdikçe insan, yaşamının çoğunu göğe bakarak geçirmek ister. Gökyüzünde kelimelerle ifade etmeye çalışmanın yetersiz kalacağı bir ferahlık vardır. Bu ferahlık sanki uzaklardan gelen bir teselliyi seslendirir. Gerçi gökyüzü uzak olanın kendisi değil midir? Tertemiz kanatlı kuşlar bile gökyüzüne tamamen erişemez. İnsana acı veren şeylerin en belirginlerinden biri de budur işte. Kainatta asla ulaşamayacağımız yerler vardır. Herkes için bu çoğu şeyde olduğu gibi değişebilir. ‘Olmak istediğimiz yerin’ lisanı zordur. Hayatımızın çoğu anında bir şeyi ifade etmeye çalışırken anlatmamızın zor olduğunu ve ne dersek diyelim hep eksik kalacağını hissedebiliriz. Çünkü bu hayatta herhangi bir cümleyi, özünü ve söylenme amacını büsbütün anlayamayız.

Her şeyin oldukça keskin sınırları vardır. Sanıyorum ki dünyada bizi bu sınırlar özgür kılar. Sınırların ötesindeki şeyin bize saf bir mutluluk getirip getirmeyeceğini kesin olarak bilemeyiz. Bu yüzden ‘özgürlük’ , ‘ saf mutluluk’ ve ‘acı’ kavramları çok değerlidir. Söylediklerim bakımından saf mutluluk, yani ‘mutluluğun özü’ ve mutluluk aynı şey midir?