Gül rengi saatinde akşamın, Başladı yolculuğu kızıl güneşin. Yağmura dönüşmemiş bir bulut…
Yaz, kış geçti, işte yine geldi sonbahar, Öyle bir dünya ki zindan…
Artık gitmekte, kalmakta sırat köprüsü; Kim kılıç üstünde, Kim tüy üstünde? Hangimizin…
İlk yangının adıdır o. Kalbe düşen, ömür boyu sürmeye yeminli… Bir burun…
Bu aralar geçmişin kokusu geliyor burnuma. “Güzel günlerdi.” diyorum, Dışarıda güneş açıyor.…
Bu kışlar hep hüzün bağlar gönlüme. Hazan olan yapraklarla toprak olur ömrüm.…
Dünya denen bu evren, İnsanlar, tüm canlılar, Yaşam denen bu olgu… Ya…
Taze bir yaprak düştüğünde nasıl Acı çekiyorsa yüreğin, İşte öyle öldür bize…
Sevgin bitti deyip saldı başından, Çok mutluymuş patronundan, işinden. Anladım ki beni…
Hesabınıza giriş yapın
Remember me
