Öyküler

Acımız Büyük

Trafik adım adım ilerliyor, bazen tamamen duruyordu. Böyle devam ederse Cuma namazını kaçıracaktım . Yol üzerindeki ilk camide durmaya karar verdim. Abdest alırken ...
Denemeler

Sana mı Aittim Ben?

Adımlarını sıklaştırarak ilerlemeye devam etti. Durdu ve etrafına bakındı. İşte, önünde koca bir nehir gürül gürül akıyordu. Birden bütün cüssesiyle kendini nehrin hız ...
Denemeler

Ölmeden Önce Ben

Merhaba ben Nisa. Birinci sınıf öğrencisiyim. Karne tatili ödevim için bunu yazıyorum. Aslına bakarsanız, ben söylüyor annem yazıyor. 🙂 Bu karne tatili bizim ...
Öyküler

Bir Yazarın Odası

Sözcükler beynimden bir sel gibi akıyorken ben nasıl karşı koyabilirdim? Varlığımın çığlığında o gün bir masa başına geçip zihnimi kaleme süzüyordum. Şimdi her ...
Öyküler

Üsküdar’da 12 Dakika

Kıyıya vuran dalgaların sesini duyuyordu kadın. Ama gözlerini kaldırım taşlarından alamıyordu. Bir adım bir adım daha izliyordu. Hafiften yağmur damlıyordu yüzüne. Rüzgar daha ...
Öyküler

Kelebek Vadisi

Henry nerede olduğunu merak ediyordu. Altı üstü akşam yürüyüşüne çıkmıştı ama evinden bu kadar uzaklaştığını fark etmemişti bile. Geri dönmeye çalışsa da yer ...
Öyküler

Annesini Bekleyen Kız

Pembe ayakkabıları, mor, kırmızı, sarı çiçekli beyaz elbisesi, onu bahçenin hafif rüzgarından muhafaza edecek ince pembe çizgili mor hırkasının düğmelerini kapatmaya çalışan beş ...
Öyküler

Gürcistan’a

Bir aydır babamlarda yatıya kalıyorum. Yaz mevsimi. Evin içinde uyumak imkansız. Mecburen müstakil evin damında uyuyorum. Sabah 9.30 gibi uyandım. Dizlerime kadar güneş, ...
Öyküler

Bitiş Öyküleri

Süreyya “Bir akşamüstü garipliği, Sarmışsa her yeri, Güneş devrilmiş, Renkler solmuş.” (Ümit Yaşar Oğuzcan) Elindeki fincanı, üzerinde sol tarafı pejmürdelikten düşmüş çiçekli sabahlığıyla ...
Öyküler

Renk Geçişi

‘‘Kimsenin oturamayacağı evler yapıyordu. Dokununca dağılan evler. Kül renginde, kendi de kül olan evler. Hani terastan Boğaz’a bakarsınız ya; işte öyle, insana susamış ...

Posts navigation