Hayat

Hayatımız,
Hep bir yerlerden eksik,
Ömür yetmeyecekmiş gibi tamamlamaya…
Surlar sağlam örülmüş,
Kuşlar öbür yana geçemeyecekmiş gibi.
O kuşlar ki,
Kırık kanatlar üzerinde kan taşıdı boyna…
Sonra ölümler geldi,
Hiç ölmeyecekmiş gibi…
Bir çocuğun cebindeki misket gıcırtıları gibi,
Tabutların seslerini duydun,
Hayat hiç bitmeyecekmiş gibi…
Ölüleri sevdin,
Tabutlara şefkat duyuyormuş gibi…
Toprağı ve yağmuru düşündün,
Bir insan iki insan yahut üç insan,
Toprak ve az ötede bomboş çukurlar..