Sen de kötü günler yaşadın biliyorum ve ya şu anda yaşıyorsun. Şans gibi hep de kötü insanlara denk geliyorsun. Yazık sana… Ama yeter! Ahlayıp vahlanma. Yok sayma sakın bu günleri. Nankörlük de etme olur mu? Yaşanılan her kötü olayda senin ne kadar parmağın var önce onu hesapla. Onca kötülük için de sen ne kadar iyisin ona bak. Yok ya ben iyi biriyim dediğini duyar gibiyim . Peki sana Şeyh Edebali’nin bir sözü ile cevap vereyim. “Herkes iyi ise biz bunca kötülüğü kimden gördük?”
Ben iyiyim deyip köşeye kaçtıkça yazık ediyorsun o kötü tecrübelere…
Kötü oldukları için değil, o tecrübelere ihanet ettiğin için yazık ediyorsun. Kötülük yaftasını yapıştırıp, zinhinin her hücresi ile uzaklara savuşturup o günleri hiç yaşanmamış varsayıyorsun. Oysa yaşanan her iyi şey kadar yaşanan kötü şeylerinde sana öğreteceği bazen de büyüteceği şeyler vardır, bunu görmüyorsun. Alman gereken ama bir türlü alamadığın dersler vardır. Ders almak zor geliyor çünkü ve en saf halin ile kendini mağdur ilan etmek sana daha kolay geliyor. Bu hep böyledir. Mağduriyetlerinin acınası bahaneleri de hazırdır tabi.
“Ben kesinlikle kötü değilim! Bana bunu yaşatanlar kötü. Hep de beni bulur yeryüzündeki tüm kötüler. Ben o kadar safım ki herkesi kendim gibi sanıyorum. İnsanlara çok çabuk güveniyorum. Ne kaybediyorsam hep iyi niyetimden kaybediyorum… Hep en temiz olan taraf benim Bu kötülükte payı olmayan taraf…” Bu cümleler ne kadar da tanıdık değil mi? Ama daha tanıdıkları var. Mesela:
“Boş ver unut gitsin. Aman be! İyilik bende kalsın. Unutayım gitsin. Zihnimi bu kötü günlerle kirletmemek için unutmak en güzeli. O günleri düşünmek, ihanet etmek, üzerini sisli bir örtü ile kaplayıp geçmişe hapsetmek en iyisi. Yeni bir sayfa açmak en iyisi.”
Yeni bir sayfa açılır o kolay, ama unuttuğun bir şey var. Sayfa yeni olsa da defter aynı. Sen öğrenmen gerekenleri öğrenmedikçe de aynı kalır. Bu yüzden ne kadar yeni sayfa açsan da aynı şeyleri yaşar durursun. Kötüler yine bulur ve sen sözüm ona yine iyi niyetinin kurbanı olursun. O yüzden bırak artık bu mağdur edebiyatını. Sen iyi olan olma… İçindeki beyazdaki o siyah noktayı kabul et. Yaşadıklarından alman gerekenleri al ve yeni bir defter aç. O defterde dilediğince yeni bir sen yaz. Dilediğince karala. Dilediğince yaşa…
