Eğer dünyanın en güçlü silahı nedir, diye sorsalardı, kesinlikle sevgi derdim. Sevgi olarak gördüğümüz, aslında bizlerden başlayan ve bizlerde biten kocaman bir güç. Hatta bu kocaman güç ile insanları gerçek anlamda severek onlardan gelecek kötülükleri bile engelleyebiliriz. Tabi ki de bu durum sadece insanlar için değil. Hayvanlar için de geçerlidir. Vahşi denilen hayvanları doğada sevmek ve onların yaban hayatına saygı duymak da sevginin bir parçasıdır.
Sabahları aynaya gülümseyerek baktığımızda içimizdeki sevginin yüzümüze yansıdığını görürüz.
Farkında olmadan sokakta tek başına olan bir çocuğun gözlerine bakarken, yolda karşıdan karşıya geçmeye çalışan teyzenin poşetlerini taşırken, güzel annemizi arayarak sadece “nasılsın?” diye sorarken, azıcık da olsa dünyaya sevgi katmış oluruz. Sevgi kattığımız her şey anlatılmaz büyüleyici bir enerji verir bizlere.
Sevmediğimiz bir işte mutlu olabilir miyiz; ya da ne kadar başarılı olabiliriz? Sevgisiz bir ailede büyüyen çocuk ne kadar başarılı olabilir, ne verebilir bu topluma?
Küçük bir gülümsemeyle başlayan bu sımsıcak hissi neden yaşamayalım? Hayata ilk önce kendimizi severek başlayalım. Hiç çözülmez gibi görünen sorunlar sevgi olduğu zaman kolayca üstesinden geliriz. Ben kendi adıma sevgi olmayan bir toplumda yaşamak istemiyorum. Hayata ilk kendimi severek başlıyorum.
Evet, her şeyi çözer sevgi. Güzel bir söz, bir sarılış. Bazen bunu hissettirmek için geç kalabiliriz. Telafisi olmayan tek şey zaman, bu yüzden sevgimizi zamanında gösterelim. Hepimiz yanımızdakilere sarılıp seni seviyorum dersek bir şey kaybetmeyiz bence. Duyguların köreldiği bu zamanda böyle hissedip bunu paylaşmak da ne güzeldir!
“Her zaman istenilebilecek ve bazen elde edilebilecek bir şey varsa, o da insan sevgisidir.” demiş Albert Camus.
Her zaman ki gibi kalbin gibi çok güzel bir yazı olmuş balımmmmmm benimmm, keyifle okuyorum yazılarını?
Çok güzel olmuş