Yankı

Yorgun gözlerimde belirir bir silüet.
Varlıkların yoklukla çarpıştığı bir muğlak,
Dünü unutursa da bıçak keskin,
Duvarlar konuşmaz ama aynalar susmaz.
Çerçeveden çıkar gelir vakitsiz sabahlar,
Anne eline benzer öpülesi dilrubalar,
Mühürlerin dudakların tozlu dillerinle,
Vakitsiz öter horozlar uyku saatinde.
Bir delilik aşiyan olur kalbine,
Kalbine kazıklar çakar o sevimli yüzler,
Kasabın tahtasında yüreğin çırpınır.
Susuz kalan balığın ölümü izler gibi izler,
Kindar gözler,
Yüzündeki astar gerilir.
Katran karasına bulanır beyaz renkler,
Annenin astığı çarşaftan kan içer,
Geçmişten gelen cellatlar.