Yorgunsun biliyorum, sabret yüreğim,
Acılara yelken açmış hayallerim.
İyi ki uzak değilsin benden ey ölüm,
Onca hüzne rağmen gülümser yüzüm.
Uzunca yol almışım boş bir vagonda,
Elimde ağır olmayan küçük bir valiz ile.
İçine sığdırdım birkaç umut ve sevda,
Gidiyorum zaten, hoşçakal yalan dünya.
Yalnızlığı bu yüzden güzel hissedersin.
Tek isteğim bir kağıt, bir de dertli kalemim.
Döküp döküp içindekini resmedersin.
İlaç olup söker içindeki tüm dertleri.
En çok insana ne yıkar, gülüm, bilir misin?
Baharda açan güle esen rüzgar misali,
Acı tatlı yılları kalbine misafir edersin.
Bir mevsime sığdırıp yük edersin her şeyi.
O zaman elveda ey umutlarım,
Bende hayal olarak kalan yarınlarım.
Hepsine bir çizgi çekip veda ederek,
Rabbime ulaşsın, yeter bana dualarım.
