Sakın beni kendine benzetme.
Kendin gibi sevme.
Kendi pencerenden benim göğüme bakma.
Çık dışarı, çık. Kabukların acısı derini acıtır.
Güneş görmeyen odaların
Karanlıkta kalır.
Ezdiğin çiçeklerde, sokaklarda
Saksındaki plastik susuz da yaşar.
Dokunmadığın bir buhran
Seni karanlık odalarda
Güneşsiz bırakır.
Beni sakın kendine benzetme.
Ahlar öldü bizde, tühle gömüldü.
Ölümü öpe öpe yaşamı bulduk.
Celladın kollarında
Ağrılı rüyaların katillerini kovaladık.
Girilmez denilen yolları aştık.
Kaç kez kendimizi vurduk,
Kaç kez güneşi bulduk,
Kaç kez uyandık
O karanlıktan,
O olmaz dediğinden,
O duvardan.
Beni sakın kendine benzetme.
Ezdiğim çiçek bir daha yaşamaz.
Beni Kendine Benzetme

Bu İçeriği Paylaş
Şair
Yorum yapılmamış
Yorum yapılmamış