Benim Gibi

Yokluğun bir rüzgar esintisinde,
Varlığın sessiz bir şiirde,
Hep beklenen bir mutluluğun gelişine,
Beklemek, kabul etmek ve yaşamaktayım.
Bu bekleyişte,
Sensiz gülüyorum ve sensiz ağlamaktayım.
Gülüşlerim çok kalabalık,
Ağlamam ise ölü kadar sessiz ve yalnız.
Yine o gün akşamında kalan hafızam,
Geride kalanlarla avutuyor yüreğimi ve beni.
Seni, bedenle değil ruhunla yaşadı kalbim.
Zamandan geçen sayıları unuttu,
Günlerin, ayların adlarını,
Anlayamadığı mevsimlerin isimlerini de.
Hasreti öyle çekmişim ki içime,
Gökyüzünün ne kadar uzak olduğunu anladım.
Nefessiz kalmanın korkutucu olmadığını,
Ve ölümün sıcacık olduğunu.
Elimde olsa, kendimi sıcaklığa bırakmak isterim.
Sende bir gün hasreti içine derinden çekersen,
Anlarsan bir gün özlediğini,
Anlatamadığın dizelerle sen de öyle özlersin işte,
Benim özlediğim gibi…