Sınırlarımızı koruyamadığımızda, çoğu zaman kendimizi “evet” demek zorunda hissediyoruz. Sırf biri kırılmasın diye, ilişkimiz bozulmasın diye, yalnız kalmayalım diye… Ama sonunda ne oluyor? Kendi iç sesimizi susturup başkalarının isteklerini önceliklendirdiğimizde, zamanla kendimizi tükenmiş, kullanılmış, hatta görünmez hissediyoruz.
Peki, neden bu kadar zor “hayır” demek?
- Suçluluk Duygusu: “Hayır” dediğimizde birilerini kıracağımızı düşünüyoruz.
- Kırmaktan Korkmak: O kişiyi kaybetme korkusu içten içe bizi esir alıyor…
- Yalnız Kalma Korkusu: Belki de en derinde, yalnız kalmaktan çekiniyoruz; çünkü kendi değerimizi henüz tam anlamıyla keşfetmedik.
Ama güzel ruh, şunu bilmelisin:
Bazen “Hayır” demek, kendine “Evet” demektir. Kendine saygı duyduğunda, evren de sana aynayı böyle tutar. Unutma; sınır koymak bencillik değil, aksine öz-sevginin bir yansımasıdır. Ve bu yansımayla kendi frekansını koruyarak, kendine sadık kalırsın.
Hayat çok basit bir yasaya göre işler:
Neye inanırsan, onu yaşarsın. Kendini kurban olarak görüyorsan, hayat seni sürekli aynı döngülerle sınar. Ama sorumluluk bilinciyle kendi yolunu seçersen, o yol senin için açılır. Çünkü hayatının direksiyonuna geçtiğin anda engeller çözülür.
Allah dualarımızı ne zaman kabul eder biliyor musun?
Gerçekten kalpten, niyetimizle sorumluluk alarak dua ettiğimizde. Tekamül sürecimiz tam da budur: Başımıza gelen her şeyin bir yansıma olduğunu kabul edebilmek…
Ve şunu hatırla:
Hayır demenin iki yolu vardır: Ya açıkça söylersin, ya da sessiz kalırsın. Aynı şekilde evet demenin de iki yolu vardır: Ya gerçekten istersin, ya da yine sessiz kalırsın.
Hayır diyemeyen biriysen ve sürekli başkalarını memnun etmeye, onların ihtiyaçlarını kendi önceliklerinin önüne koymaya alıştıysan, sınırlarını belirlediğinde ilk etapta bazı insanlar kırılabilir. Ama sen istikrarla kendini seçmeye devam edersen, zamanla seni olduğun gibi kabul edecekler.
Bugün bir seçim yap:
Kurban bilincinden çık, sorumluluk bilincine geç. Sınırlarını belirle. Ve istemediğin durumlarda “Hayır” diyebil. Çünkü kendine saygı duyduğunda, dünya da sana saygı duymayı öğrenir.
Ve bugün kendine şunu sorman için minik bir durak:
“Bunu gerçekten istiyor muyum, yoksa sadece birilerini memnun etmek için mi ‘evet’ diyorum?”
Bu soru, içindeki sesi hatırlamak ve kendi merkezinde kalmak için ilk anahtardır. Çünkü gerçek dönüşüm, önce farkındalıkla başlar.
Ve en önemlisi… Kendine sadık kal.
Sevgiyle.
