Dönüp bakınca şöyle geriye doğru,
Birbirimize saygıyı sevgiyi kaybettik.
Selam verip hal hatırın sorulduğu,
İçimizde saklanan duyguyu kaybettik.
Gurbet dağıttı bizleri tarumar etti,
Ar namus kanatlanıp uçup gitti,
Oysa beklenilen hoşgörü iyi niyetti,
Hayat kavgasında insanlığı kaybettik.
Belki kuruydu ekmek yoktu unumuz,
Belki böyle rahat değildi kıl çulumuz,
Ama vardı huzurumuz umudumuz,
Yıllar geçtikçe hayata olan inancı kaybettik.
Yıllar yıların peşinde hızlı koşmakta,
Yollar düzgün ama gittikçe uzamakta,
Arayıp sormak mı eşi dostu hep ırakta,
Bizleri birbirimize bağlayan iletişimi kaybettik.
Kaldık uzaklarda çok ücra köşelerde,
Yok oldu bitti yüzümüzdeki neşelerde,
Teselli arar olduk yalnız kalıp gecelerde,
Sabahımıza doğan güneşi kaybettik.
Mehmet dertlenip durursun ya böyle,
Değişecek mi dünyanın düzeni söyle,
Öyle gelmiş gidecek zaman hep öyle,
Zaman içinde zamanımızı kaybettik.
