Kumbara

Derdin gelişinden belliydi,
Pia’nın belini bükeceği.
Az mı şey yaşamıştı Pia,
Az mı üzülmüştü içinde kopan fırtınalara?
Her geleni kabul etmemeyi
Bir şekilde öğrenmişti işte.
Giden, geleni aratmadı bile.
O kadar gitmişti ki giden,
Pia kendini arıyordu o gidende.
Sonra ne mi oldu?
Giden, gittiği yerde mutlu,
Pia, içindeki enkazlarla…
Duygularının kalbine bir mezar yaptı.
Bundan sonra, çok gelen her şeyi gömerek yaşadı.
Hayatın adil bir kumbara olmadığını öğrenmişti artık…