Kör bir lamba gecenin ortasında,
Yanıp sönen ışıklar hep bağrımda…
Kalbimde dipsiz bir yalnızlık ağrısıyla,
Bakışlarım kilitlenir boş duvarlara…
Dünyanın hengamesi içimde,
Aşılmaz duvarlar ömrümde…
Nefret ettim tüm insanlardan,
Bana parıldamayan son perdede…
Tek kelam edesim yok,
Kime dönsem yabancı…
İçimde tarifsiz bir acı,
Kalbim içimde bir sancı…
Şiirlerim kıyasıya samimi,
Bense bir o kadar uzağım seslerden!
Geçtim herkesten, her şeyden,
Bana gülmeyen şu talihten,
Kendime bile hasret kaldığım günlerde…
Geçtim en acı sözlerden,
Bir teselli aradığım gecelerde…
Geçtim bahardan, yazdan, güzden,
Artık aramam saadeti hecelerde!
Dört mevsim kış içim bundan böyle…
Vuslatı ararken aşkı duydum.
Beşerden geçtim ilahiyi buldum.
Yalandan geçtim hakikati duydum.
Ben Allah dedikçe Hakkı buldum.
Kör kandiller aydınlık saçtı.
Bir mum erirken ay ışığında,
Binbir yıldız tek bir güneşe hayrandı.
Cihan kucakladı hakikat dolu ruhları,
Kalpler huzuru, ruhlar hakikati anladı,
Gönül Hakkı bulunca aydınlandı.
