Sanırsın bu dünya toz pembeli hayaller,
Acıları yazar ise doluverir defterler,
Tek tek günlere takılı verir gözyaşım,
Karanlığa çözüm mü pili bitmiş fenerler!
Hadi yürü yüreğim, dönüp bakma arkaya,
Gerçekler var iken benim tesellim rüyaya,
Tespih gibi sıra ile dizili vermiş acılar,
Döküverdim içimdeki dertlerimi toprağa.
Dert edip yüreğime sakladıklarım,
Kendime eziyetti içime attıklarım,
Ne hissettiğimi anlamadı kimseler,
Bana kalan ise sadece yaşadıklarım.
Dağ misali çektikçe acılardan yıkıldım,
Toz bulutuna döndüm ama şimdi ayıldım,
Çığlık atarcasına kâbuslardan uyandım,
Benim ilacım benmiş, bunu yeni anladım.
