Hayatı kaç şekilde sorgulamamız gerekiyor bilmiyorum.
Tek bildiğim ne istediğini bilen bir insana mutluluk en yakın mesafede duruyor.
Bakmakla görmek arasında durduğumuz o çizgi.
Sonsuz bir karanlık.
Rezil kepaze.
Kaç şiir yazabilirsiniz gönlünde nelerin gezdiğini bilmediğiniz o bedenlere.
Kalbinize yazık. Zamanı dar olan bu yerde, bırakın hak ettiği kişinin yanında atsın.
Seçimleri yanlış olabilir bazılarımızın.
Ama bir yanlış için bir ömrü heba etme günahına girme.
O vakit ki tut elinden kendinin, kaldır ayağa kendini.
En yakın kimse değil sana senden başka ki zaten unutulursun bazen en güzel gününde, unutmaz sandığın kişiler tarafından.
Olur böyle şeyler de. Kırılma kimseye.
Şuncacık zamanda, şuncacık yaşanacak yerde değmez kırılmış bir kalple yaşamaya.
Kinin, öfken, sivri dilin sussun. Kendine yazık etme. Hayat çok güzel.
Eğer duyarsan sesini, kalbinin sana söyleyecekleri var.
Bugün bu güzel günümde söyleyebileceğim en kısa özet bu olur size canım kardeşlerim:
“Bir kez verildi bu yaşama hakkı sana,
O yüzden kısma kalbinin sesini ve onu doya doya yaşa”
…
