En meşhur cümle ile giriş yapmak istiyorum:
“En güzel aşk, zor olandır.“
Doğru mu bu?
Yada şöyle sorayım, zor olarak elde ettiğin kaç başarın devamlılığını korudu hayatında? Sen neler hissettin ona ulaşmaya çalışırken? Gerçekten zor olan mı mutlu etti bizi? Yoksa inancımız mı? Mutlu olma isteğimiz süslemiş olamaz mı o zorlu yolları?
Benim bir inancım var… Gerçek mutluluk size kendiliğinden geliyor. Kader diyoruz ya, yada nasip. Ne yaparsan yap seni bulacak olan o şey kolaylıkla olacak. Çünkü kaderindeki yaşama, zorluklar ulaştırmıyor seni.
Sen duruyorsun ve yılmış oluyorsun yanlış yerlerde aradığından istediklerini. Ve soluklanırken sen, kapından içeri sızıyor kaderin. Ve kolayca giriyor hayatına. Nasıl olmuş anlayamıyorsun.
Bazen yaşadığın oluyor mu? Hani birisine denk gelirsin de, sanki yıllarca tanıyormuşsun gibi bir rahatlık hissedersin. O sohbetin tadı başka olur. Nereden geldik buralara dersin kendi kendine. Kolaylıkla olur, bir anda.. Tüm duygular seni, sen yorulmadan bulur. Ve sen bu tanışmışlıktan daha bir tat alırsın. Çünkü yorgun düşmemiş olman sana dinlenmek için zaman kaybettirmez. Ve sen son gaz mutluluğa koşarsın. Bu yol, bu hayat yürürsen biter ve elbette ki bulursun kaderini, nasibini. Ama koşarsan eğer amazon olursun. Zirvede yaşarsın kaderini.
Zor olan şeyleri sevmiyorum. Kusurlarını ve eksiklerini zorluklar adı altında toplayan hiçbir şeyi samimi bulmuyorum. Sipariş verir gibi, davranılmasından hoşlanmıyorum. Bunları bunları yaparsan, bunlar bunlar oluru beğenmiyorum.
“Başkalarından bana ne yada sana ne kısaca bize ne“ cümlesini mottosu olarak benimsemiş kişilere hayranım ben. Bu boşvermişlik değil. Bu öylesine yaşamak hiç değil. Kolaylık, sana sadece hissetmen gerekeni sunar. Onu değerli kılacak olan senin bakış açın ve tavırlarındır. Kolayca elde ettim diye lütfen değersizleştirme karşındaki durumu, kişiyi, duyguyu.. Kolay olmak için tüm o kalabalık kavramlardan uzaklaşmak gerekir. Cesur olmaktır aslında bu.
Cesareti olmayan ve yarım yamalak cesaretle dolaşanlara bir baksana.. Onlarla yaşayabilmen için önce duvarlarını yıkman gerek.
Zor olan mutlu etmez insan kardeşim. Zor olan her şey, insanı yorar. Zor olan her şey, insanı bunaltır. Zor olan her şey, insanı kendinden uzaklaştırır. Zor olan her şey, bir gün pes ettirir adamı ve emeklerime yazık dedirtir.
Kolaysa eğer kolay bir hayat yaşa. Sade ve yormayan bir hayat yaşa. Net ve anlaşılır bir hayat… Kalabalıktan, kargaşadan uzaklaşmış bir hayat yaşa.
Bana zorla gelen hiçbir kişiyi, hiçbir duyguyu, hiçbir durumu istemiyorum. Kolayca ve kendimi yitirmeden gelsin her şey. Ben sadece yaşamak istiyorum. Ben sadece insanlar yaşasın ve buna şahit olsun istiyorum. Bir şekilde birbirimizin hayatlarına dokunuyoruz.
Zorlukları gelin birlikte kaldıralım ortadan. Buz dağının görünmeyen o kısmından el sallarız birbirimize belki kim bilir.
Kolaymış yaşamak deriz selamlaşırken. Gülümsemenin kolay olduğunu öğrenir, öğretiriz birbirimize olmaz mı? Bence mükemmel olur.
Bu yazımı okuyan ve benim duygularıma eşlik eden sen: Umarım kolay bir hayat yaşarsın.. Umarım hiçbir şeyin seni yormadığı bir hayat yaşarsın. Ve umarım sende başkalarına zorluk çıkarmadan devam eder ve bu yolu bitirirsin..
Yeterince zorladılar seni. Şimdi yaslan arkana ve derince bir nefes al. Ne kadar kolay olduğunu ve rahatlattığını göreceksin..
Yaşamak, rahat bir nefes alabilmek kadar kolay.
Yorum