Ergenlik dönemi, bu seferde onların gözünden bakalım dedim. 🙂 Çocukluğunda çok tatlı olan kıyamadıklarımız ergenliğe giriyorlar ve tanıyamıyoruz. Bu çocuk benim oğlum mu/kızım mı? İnanılmaz değişim oluyor. Ne yapacağımızı şaşırıyoruz.
İlk olarak anne ve baba ergenlik dönemini çok iyi bilmelidir. Ebeveyn yaklaşımları, onların ileride nasıl bir birey olacağını da etkilemektedir. Kontrol ve aşırı koruma altına almaları sonucunda, onların başkalarına bağımlı, kendine güveni olmayan bir kişilik oluşmasına sebep olabilirler. Bunun tam karşıtı olan, aşırı hoşgörü ortamında büyüyen kişiler ise bencil yetişebilir. Bunun sonucunda da daima başkalarının dikkatini çekmek isteyen ve karşı taraftan hizmet bekleyen bir tutum içine de girebilirler. Baskıcı bir tutumla yaklaşan anne babalarında çocuklarında da başkalarının ne düşündüğüne fazlaca önem veren, pasif, girdiği ortamlarda hep geri planda kalan bağımlı kişilik yapısı görülebilir.
Bütün bu istenmeyen durumları önlemek amacıyla çocuğa başarabileceği görevler veren, yenileri için onu cesaretlendiren ve ona yeni karşılaşacağı durumlarda oluşabilecek problemleri çözebilmesine yarayacak beceriler kazandıran ailelerin çocukları gerçek hayatla karşılaştıklarında başarıyı yakalayabilmektedirler. Sadece ergenlik dönemi değil tabii ki çocuklukta çok önemli. İlk zamanları kişiliğimizde özellikle 0-6 yaş çok ciddi etkili. Model alma kısmında da anne baba çok önemli, iletişim tutumlarında da anne babalar çocuklarını her dönemde anlaması ve empati kurabilmesi çok önemli.
Ergenlerin dünyasını anlamak ve onların gözünden bakabilmek, anlaşıldıklarını görmek büyük önem taşır. Ergenler bu dönemlerde yalnız kalmak isteyebilirler, onları anlayın ve dinleyin. Emin olun onlara yetecektir değerli ebeveynlerim. 🙂 Bir daha ki yazımıza kadar görüşmek dileğiyle. 🙂
