Kanatsız Kuş

Gözlerim kırgın bakıyor sana artık.
Işığı kalmadı gönlümden yansıyan,
İçimde yavaş yavaş bir kora dönüştürdün kendini,
Alevi kalmadı sevda ateşimin,
Oysa oydu, zamanında saç telime kadar yakan,
Gözlerim kırgın bakıyor sana artık.
Pencereyi açtığımda seni görme umudu dolmuyor içime.
Yaşanması mümkünken yıkıp döktüklerin giriyor odama.
Menekşeler koymuyorum ben de önüne artık,
Sarı bir gül bıraktım pervazıma,
Sonra bir ölüyle bir hasta çok farklı geldi birbirinden,
Topladım sana bakan tüm çiçeklerimi,
Fotoğrafına gülümseyerek bakmıyorum artık.
Güzel cümleler çıkmadı mı ağzından, illa ki çıktı.
Mezara götürülen çiçek ölüyü diriltmez,
Bir gecede oldu her şey tek bir gecede,
Nasıl bu hale dönüştüm, tek dostum aynalar bilmez.
Gözlerim kırgın bakıyor sana artık.
Doyumsuzca görme isteğim yerini boşluğa bıraktı.
Doldurmaya bile hevesim gelmeyen bir boşluk içimde yalnızlaştı.
Yanındayken bir sokak inlerde kalp atışlarıma,
Şimdi uzun bir sükunet içinde, içim çığlık çığlığa.
Gözlerim kırgın bakıyor sana artık.
Hatta seni aramıyorum, merak duygum eskidi.
Seni aramıyorum derken sesini duymamak değil bu,
Gittiğim yerde, yediğim yemekte, aldığım nefeste,
Yanımda olmanı aramıyorum, hatta karşımda olmanı da,
Oysa senden nefret etmiyorum.
Yalnızca beni alıştırdın, seni sensizken de seviyorum.
Gözlerim kırgın bakıyor sana artık.
İçimdeki sevinci yarım bıraktın,
Pamuk şekerleri getirsen önüme bir içtenlikle gülemeyeceğim.
İnan bir daha sana çocuksu ruhumu gösteremeyeceğim.
Yanına zıplayarak geldiğim neşeyi aldın,
Sürüyerek yürüyorum ayaklarımı,
Ağzınla kuş tutsan nafile,
Sen kanatlarımı kırdın, artık sana çırpınmayacağım.