İnsan kendini ne kadar tanır? Ne kadar bilir içindeki okyanusları, mevsimleri bahçeleri baharları…
Peki çizebilir mi küçük bir fırçayla bembeyaz bir tuvale her bir düşüncesini?
Aynı denizdeki dalgalar gibi haşmetli bir şekilde dökebilir mi, yeter mi?
Siret surete bu kadar kolay aktarılabilir mi gerçekten?
Hadi bir yolculuğa çıkalım, birer kâşifi olalım dünyamızın. Her keşifte bir fırça darbesi düşsün tablomuza, tüm özgürlük ve tüm farklılığıyla…
Gerekirse uyumsuz gözüksün en başta ama tüm duygular özünü korusun istikrarla.
Tüm hisler coşmasıyla ve durulmasıyla yansısın bu resme.
Sanatla konuşsun tüm duygular, fırçayla dillensin tüm arzular…
Çizgiler öz benliğinden gelen damlalarla, özgürce atılan fırça darbeleriyle kuşatsın tuvali.
Şimdi bu esere kim sıradan bir resim der ki?
Görünüşe takılı kalan anlar mı mânanın tadını, verebilir mi bu tabloya o değeri?…
Her fırça her boyayı kabullenmediği gibi her bakan da anlamıyor bu tablodan.
Kalbiyle bakmalı önce insan. Kalbiyle, kalp gözüyle anlamlandırmalı…
İşte çıkacak her anlam herkesin kendi kimliğinden bir akis. Her akis ise bir ipucu kendini bilme yolunda. Çünkü bu bilmecenin cevabı da sende aslında.
Picasso’nun; “Cisimleri gördüğüm gibi değil düşündüğüm gibi boyarım” ifadesi de kimliğin aksettiğinin bir belirtisidir.
Sessiz özgürlük renk renk dilleniyor, can buluyor. Duygular ve gerçekler harmanlanarak bu esere can veriyor.
Herkes esere bakarken kendi bakış açısıyla bakar. Kendi akıl ve kalp süzgecinden geçirir ve ortaya her insan kadar farklı anlam çıkar.
Bu nedenledir ki Picasso, “Bu resmi siz mi yaptınız ?” sorusu üzerine “Hayır siz yaptınız” cevabını verir.
Her insan bir dünyadır ve herkes hayata kendi penceresinden bakar, kendi holizonlarını çözmeye çalışır her bir dairede bir adım daha yaklaşır kendi “öz”üne. Geçtiği yolların bir tarafı bahar ve bahçelerle donanmışken bir yanı sürekli yaprak döker… Her şeyi görür bu yolda; mutluluk, üzüntü ve daha bir sürü şey…
Ama yaşamına yansıyacak olan kısmı herkesin kendi bakış açısına göredir.
Şimdi bu yolculuğu bitirmeye, her şeye rağmen “öz”ünü bilmeye var mısın?
