Bir müzik açtım ince ince işliyor ruhuma. Tam da şu anda! Yazmaya karar verdim. Neden bu kadar ara veriyorum bilmiyorum. En sevdiğim, kendimi özgürce ifade edebildiğim tek yer halbuki. defterim. Hala eski kafalıyım, kalemi kağıda yar edenlerdenim.
Çünkü insana inat yıllarca kalemle sırdaşlık ettim. Ne oldu da terk ettim derseniz; yokluğuna sığındığım kaldı yanıma şimdi. Hatırlıyorum; uzun yıllar önce, içim kan ağlarken yazdığım satırları. Her biri özlem, her biri fırından taze çıkmış ekmek gibi kokardı anılarımın. Öğrenciydim o yıllar. Anneden, babadan ayrı, birde gurbet derler ya; çok uzak mıydı? Hayır ama evinden çıktığın her yer gurbetmiş insana, sen de gurbet kuşu oluveriyormuşsun bi anda. O uzaklaşıp kendi hayatını yaşamak istediğin, gençliğinin nasıl heba olduğunu görmen için gerekliymiş gurbetlik meğer. İki göz oda olsun kendi istediğim olsunlar ne komikmiş meğer. Her istediğimi yapacağım gibi büyük büyük konuşmalar. Belki hayatını yaşayan şanslı turnalar vardır içinizde ama ben pek o şanslılardan değildim. Karabatak gibi suya battım çıktım, battım çıkamadım…
İlk hüsranım sevgilimdi. Üniversite hayatını yaşayacağız artık hiç ayrılmayacağız derken, hayaller hayatlar meselesi oldu. Konudan anladığınız gibi de ayrıldık. İkinci hüsranım mı o daha kazıkçı çıktı. Ev arkadaşım… Siz siz olun bir insana yaralarınızı deştirecek kadar, hatta üstüne bir bıçak darbesi de o atacak kadar özverili davranmayın.
Günahıyla sevabıyla benimdi hayatım ama hiçbir kararı ben vermemiştim. Hayat beni aldı bi yaprak gibi savurdu derler ya hani. Savurmakla kalmadı! Yeşildim, kuruttu! Rüzgarla savurdu. Ayaklar altına aldı, parçalara ayırdı. Sonra inanılmaz bir şekilde giden sevgili geri geldi. Dağılan parçalarımı toparladı, yapraklarımın damarlarını birleştirdi, beni yeniden toprağa ekti. Kurumuş parçalanmış bir yaprak ağaç değildi ki, nasıl köklenecekti?
Ama köklendi, filizlendi, baharda çiçeklendi.
Geldi aşladı beni. Boş sade bir ağaç olmam yerine meyvelerim olsun istedi. O gün bugündür gölgemde soluklanır, yılmadan usanmadan rüzgarların dallarımı kırmaması için bekler beni.
Gölge etme başka ihsan istemez diyenleri hemen kovalayın yamacınızdan. Ben senin gölgende soluk alayım diyen varsa sımsıkı sarın onu. Yıllanmış sarmaşık gibi…
Yorum