Nasıl kırıldı ellerimdeki gül dalı?
Halbuki ben böyle bakmamıştım falı.
Tomurcuklanıp çiçek açacaktı daha,
Sen kokan baharlar öpecekti gözlerimden.
Susayan dudakları nasıl sevindirir bir vaha,
Öyle sevindirecektin kurak gönlümü.
Öyle kırılınca ellerimdeki gül dalı,
Bir bir kırıldı yüreğimde fay hatları.
Sensizlik içimde öyle bir depremdi işte,
Şiddetini ne sen bilebildin ne ben.
Sevdanın enkazında kalmış, yaralı,
Masum bir ceylan kadar çaresiz…
İçimde kümelendi moz yığınları,
Her parça kalbime saplanan demir çubuk.
Belki de senden kalan tek hatıra,
Anlatsam sığar mı her satıra?
Sensiz yurduma hazan düştü,
Döküldü yapraklar bir bir, kelebekler küstü.
Yeni mevsimlere uçtu göçmen kuşlar,
Hırçın rüzgarların esiri oldu,
Dokunmaya kıyamadığın o gür saçlar.
Gönlümde şırıl şırıl akmıyor sular,
Hırçın bir deniz dövüyor kalbimi.
Bir yandan sensizlik, bir yandan dalgalar,
Ruhumda amansız bir kavga var.
Gelsen bir bahar sabahı, ellerime konsan,
Yeniden gülzara kavuşsa gül dalı,
Yeni baharlara göz kırpsak seninle,
Sen bana âşık, ben sana sevdalı…
