Yüreğimin sana çıkan tenha sokaklarında,
Kalabalık hüzünleriyle büyüyen bir çocuk ağlar.
Koca bir adamın umutları üzerine yıkılır sonrasında,
Ruhumda küflenmiş duvarlar, kül olmuş dağlar,
Gülüşünü mermi gibi taşırım şakaklarımda,
Sesindeki ezgiye muhtaçlığımı sır gibi saklar.
Değişemem seni düşlemeyi sensiz uykulara,
Sen beni unutmayı bile unutmuşken,
Adın alevli bir köz gibi ömrümü dağlar,
Seninle yaşanan her an bir ömür sayılır hafızamda,
Kaç kardelen soldu umudumun yamacında,
Sensiz kaç kış geçtiğini bilemesem de,
Kırlangıçlar her göçtüğünde sonbaharda,
Gidişin gelir aklıma.
Şimdi neredesin ne yapıyorsun bilmiyorum ama,
Gençliğimin hatrı kaldı kahve bakışlarında,
Boğazımda düğümlendi bir kaç kelime,
Unuttum demenin onca yolu varken,
Umuttun bana hala.
Her yolu denedim,
Kendimi senden çıkarmayı denedim,
Hepsinde acı kaldı sonunda,
Yetim bir damla kaldı yanağımda,
Aklımı gönlümden eledim,
Elimde bir tek sen kaldın.
Bana yardın,
Haberin olmasa da,
En çok beni yaralardın.
