I
Kabın şeklini almak,
Suizan değil midir?
İsn’anlık bir yontu,
Gafletten bir oyuntu,
Âlemde.
II
Hilafla çatlayan n’arın,
Bir havai çiçek uğruna oğul kaybeden arının,
Uykuya dalınca yatağı değiştirilen,
Rüyası bozulan ırmağın,
Bir yudum suyla ateşe koşan karıncanın,
Üzüncüyüz biz,
Ruhu paralanmış bir avuç vahşinin elinde, oyuncak dünya,
Kaygısız, aptallıklar çağının kinle tuşlanan aynalarıyız,
Kol kola girip sırlı canlardan lâbirentler kuracağız.
Kendi aksini hiç görmemiş cür -etkâr canavarlara,
Kanlı dişlerini göstermek için!
Korkudan kıracaklar bizi,
Yerimizi san atıyla Guernica’lı bir şovale alacak bazen,
Bazen ince bıyıklarıyla bozkırda bir tezene,
Ferhangi bir şekilde var sayılmış İsmail,
Amasyalı çavuş…
III
Bilmezler,
Kaç hazandır,
Bir müjdeye matuf,
Mucizeye meftun bekliyor.
Yontunun göğsündeki bu boş oyuntu,
Ama inanıyorum!
Yakın bir baharda,
Bütün dağlarda çiçekler açacak,
Tamamlanacak şiirimizin eksik süsü.
