– Anneler ölmemeli –
…….
Harcadığım bir hayatın kıyısında,
Düşlerimden uzak,
Yüksek düşüşler yaşıyorum.
Sırtımda nahoş bir yel,
Kolları boynuma dayalı bir uçurumun.
Kucağına bırakıyorum kendimi,
Sana benzeyen karlı bir dağın.
Çekip alıyor beni boşluklardan,
Her yere yetişen kolların anne.
Ve,
Bir daha gücü yetmiyor,
Hiçbir sonbaharın,
Dallarımı kırmaya.
Güneşli günlerim olsun dedim hep.
Baktığım gökyüzü gözlerine benzesin sıcacık.
Hayallerim;
Anlattığın masallar gibi,
Mutlu sonla bitsin istedim.
/ Her şey yalanmış anne /
Artık,
Yırtık cebimden düşüyor bütün gülüşlerin.
Kahrolsun zalimler,
Bütün kitapların,
Son sayfalarında.
Yıkılsın saltanatları haramilerin.
/ Ah!
Ne çok şey istemişim/
Kucağına sığınmak istedim geceler boyu.
Kayıptım,
Bitiktim,
Korkuyordum dahası.
Sen yokken hep tedirgin bir çocuktum anne.
Yokluğun yanı başımda bir yangın.
Ve,
Görünmesin diye hiçbir yanık izi tenimin.
Çaresiz;
Sığındım kucağına,
Sana benzeyen tüm kadınların.
Kırkikindi yağmurları avuçlarımda çürüdü.
Islak yapraklar okşadı yüzümü ellerin gibi.
Bir hilal düştü ayın yanağından yanı başıma.
Loş sevdalara tutuldu kalbim.
Birer birer gittiler biriktirdiğim tüm dostlar.
Sırtımda en derininden bıçak izleri.
Kör bir kuyunun dibinde,
Boğazımda sancılı bir zemheri.
Çığ düşmüş bir ev gibiyim.
Yıkılmış her yerim.
Donuyor sol tarafımda bir yerlerim.
Hani gözlerin anne.
….
Yorum