Gözlerindeki hüzün, yıldızlardan esinir;
Beklerken zaman durur, geçemez.
Rüzgarla savrulur bir yaprak misali,
Sonsuzlukta kaybolur mazilere, bilinmez.
Gecenin koynuna düşler sarmalar seni,
Ay ışığına yansıyan görkemli gizem.
Belki de yarım kalmış bir şarkı gibi hayat,
Usulca fısıldar melodisini sessizliğe.
Ama yine de umut var, ışık arar her yerde,
Ve her karanlık yerini aydınlığa bırakır.
Bir adım daha at, belki de bu yolda
Şiir oluverir derman ve sevdaya bir iz.
