Hayat bir perde, insanlar gölge. Perdenin arkasında yanan ışık da insan ruhudur.
Evlilik, yalnızlığı bir ömür paylaşmak için verilen çaba, mutlu aile olma adına verile telaşadır. Kutsal son… Bu son Allah’ın bize cezası mı, lütfu mu? Hangi şık sizce?
İnsan daima değişim ve gelişim içindedir. Kabullerimiz de buna bağlı olarak değişmekte. Evlilik, kabul ve kabulleniş. Bu kabulü gerçekleştirirken kafanız çok karışık olmasın. Huzura erdirin düşüncelerinizi. Sevgi var mı? Sevgi yoksa bazı şeyleri yapmakta zorlanırsınız. Hayatta sevgiden çocuklarımız için her şeyi yapmaya çalışmıyor muyuz? Katlanması zor olan her şey daha kolay geliyor bize. Evliliğimiz çocuklarımız gibi olmalı bazı kere…
Ego, kibir, sen ben olmamalı. Nerede nasıl nasıl davranacağımızı bilmeliyiz. Sahnedeysek gölgelerimize sahip çıkmak zorundayız. İniş çıkışlarıyla hayat trajedik, komik ve dramatik tiyatro eseri gibidir. Dilinle ve düşüncenle en iyi eseri çıkartmak sizin elinde. Zorlukları dramatize etmeden birbirinize kenetlenirseniz mutlu sona ulaşırsınız. Sahnedesiniz. Etraftan gelen kuru gürültülere aldırış etmeden oyununuza odaklanınız. Heyecanlanmanıza gerek yok. Tek kişilik oynamıyorsanız partnerinizin elini tutun. Sevgi ve saygı ile her şey aşılır. Düşmekten kurtulursunuz. İpiniz sağlamsa birbirinizi kurtarırsınız. Beraberlik devam ettiği sürece evlilik devam eder. Yeter ki perdenin arkasında yanan ışığınız sönmesin.
Sevgi, saygı ve beraberlik bir ömre bedeldir. Sevgiyle kalınız.
Yorum