Yaralı

Kitabını yazmayı düşündüğüm herkes yaralı,
Diğerleri ise yaralayanlar.
Hangisini yazsam kalemim kanar.
Kiminin geçmeyen yaraları,
Kiminin de geçmeye yüz tutmuş izleri var.
Unuttuk geçti, bitti dediklerine bakmayın siz.
Onlar anlattı ben kanattım tekrar.
Sayfalar biraz benim biraz onların,
Gözyaşlarıyla sırılsıklam…
Varla yok arasında,
Köhne düşünceli kötülükleriyle,
Dünyayı altına üstüne çeviren,
Zalimler arasında yaşama tutunmuşlar.
Oysaki: Yüreğimiz sevgiye doysa
Nehirler hoşgörülü sularıyla coşup, aksa yüreğimize,
Gönül gözümüz hep iyilikten yana açık olsa,
Bir elin uzattığını diğer el tutsa,
Sevgiden daha güzel var mı bu dünyada?
Gerek kalır mı?
Dünyanın altını üstüne çevirmeye.
İşte o zaman gönülden gönüle akan su bulur yolunu..
Uzatılan eller kenetlenir.
Sevgiyle sarılır yaralar,
Hoşgörü ile iyileşir acılar.