Farkına varmadan geldiğimiz şu dünyadan, zamanı gelince bir çok deneyim ve farkındalık edinerek yok olup gideceğiz her birimiz. İyi yaşa, mutlu yaşa, zorluk ...

Karanlığa çekildiğimizi hissederek yaşamaktan ve her şeyden bıkabiliriz. Sadece saf ve içten duygularla yaşadığımız herhangi bir olumsuz deneyim bir anda her şeyi sıfıra ...

Yazın sıcağında, siz hiç iliklerinize kadar donduğunuzu hissettiniz mi? Ben dondum… Ben soldum… Ben bir Temmuz sabahında sol yanımdan oldum. Kendimi bildim bileli ...

Düşünün ki şimdi her şeyden arınmış, tüm derdi tasayı bir kenara bırakmış tatil modunda bir yerlerde hayallere dalmışsınız. “Ohhh be!..” diyenleri duyuyorum. Hayaller ...

Nedenini bilmeyiz! Nedense, hakim olmadığımızı varsayarak; bazen geçmişi bazen de geleceği sorgular dururuz kafamızın içinde. Acımasızca irdeleriz nedenini, nasılını. İnsanı en çok yoran ...

Görmeyi bilmek için, bakmak mı gerek? Sevmeyi bilmeyene anlatmak için sözler mi? Anlatsam da anlar mısın? Sessizliğimde yankılanan cümlelerimi… Dokunmayı bilmek için, temas ...

Anılardan kopup gelen, yağmur damlaları olarak yağdınız bugün yüreğime, damla damla işlediniz içime… Sığdıramadım ki ben sizi ne tek bir yere, ne göğe ...

Geceden sabaha kavuşamamış insanlar, Kalkamadan yatağından son bulmuş hayatlar… Anasız babasız kalmış bebekler!.. Yok olmuş gitmiş, yaşayamadan çürüyecek tazeler. Yara açılmış yüreklerde, merhem ...

Gözlerimi kapattım ve düşündüm, Bazen bir martı oldum, gökyüzünde süzüldüm. Ölüm var bu dünya da, düşündüm de, Ne kadar boş şeylere üzüldüm… Maviliklere ...

Soruyor musun ki neredeyim? Dünya üzerinde ama; ismini bilmediğim bir yerdeyim. Nefes alıyorum hâlâ zor da olsa… Saklanıyorum, En sevdiğim anıların ardına, Tutunuyorum ...