Demem o ki,
Bunların ikisi de kaybeder;
Biri aklını biri gönlünü.
Gönül, âşığı aratır diyar diyar,
Etme eyleme gönül.
Deli de mesken tutar sevgiliyi,
Akıl revan olur gider.
‘Zahmına razıdır akla ziyân meczûb,
Gözlerdir kan akar dile revân meczûb,
Derdine derd eker subh u şâm meczûb,
Yâr ola bu gelen mezcûba ayân ola.’
Vicdanıma sordum,
Vasfet,
Sana zehir eden,
Bu mahlukat-ı fâni,
Dedi, bel bağlama zehir bilirsin.
Amma odur,
İlah-i şarab-ı baki.
‘Gönül kadehinden bir damla şarâb,
Mey olur dudağında, dile revan şarâb,
Aklımı ziyan eder subh u şam şarâb,
Yâr ola bu gelen aşığa ayân ola.
