Bir Zerre

Güzeli gördükçe güzelleşecek dünyan, gördüğün alemsin sen alem senin içinde…Mutluluksa içinde besleyip büyüttüğün, sulayıp toprağını çapalamaya devam ettikçe hava alacak köklerin. Nefes aldıkça gövden yeniden dirilecek, çiçek açacak dalların… Köklerin elbet bir gün kıymetli topraklara haber salacak. Dostsa dost yoldaşsa yoldaş olacak, senin gibi filizlenen ağaçlara…

Aramasan da yoluna elbet senin gibiler çıkacak. Alemin dilindeki bu, gönlündeki bu… Yaradılışın yasası bu… Doğanın çabası bu… Yağmur yağar yeşertir otları, toprak kendine görev bilir her defasında yeniden yaşamayı… Solucan havalandırır toprağı, üstüne düşen bu diye. Ağaç verir meyvesini, kirpi toplar yere düşeni… Herkes dengiyle yoldaşıyla var bu yolculukta… Yaşamın kanunu bu, hatta ölümünde kanunu var! Yaşamla ölüm kardeşken hem de zıtlar da birleşiyor bir yerde. Bilir misin salyangozlar neden yağmurdan hemen sonra çıkar? Yağmur yaşamdır onlara. Fırsat varken, toprağın üstü altından rahattır. Yaşamın habercisi olan yağmur, bir yandan da ölümün habercisi olan doğal avcıları köstebeğin titreşimini andırır. Yaşama koşarken ölüm peşindedir bir yandan salyangozun… Ensesinde bir nefes kadar yakınken ölüm, burnunun ucunda yaşam kokusu vardır.

Birde bilmediğimiz bir alem var… Görünenden öte görmeye uzak… Bilmeye yakın bilmeye uzak… Hem yakın hem çok uzak…Yolcu olduğunu fark edene, nefsini gark edene hem dünyada olup hem dünyayı terk edene biraz daha yakın belki biraz daha uzak…

Alemsin sen alemler içinde, el alemsin sen ele dalarsan gerçek diye! Bırak el alem, el alem kalsın köşede; sen bil alemi alemler içinde! Nedir alem dalsan derya denize kaybolursun, ne bilirsin sen alemler içinde bir zerre! Bir zerresin alemler içinde, ah bilirsen bir zerreyim tüm alem içinde… Bir zerre taşır tüm alemi içinde…