Desem ki

Meltem kokan güneş saçlarını,
Ellerimle okşasam,
Ay’ın ön dördü çalmış güzel yüzünü,
Gözlerime komşu alsam.

Bütün baharlar ismini haykırırken,
Yağmur olup düşsen avuçlarıma.
Ak bir kar tanesi misali, kuşatsan beni,
Bir başka bahar da sıcaklığına sığınsam.

Bir kerecik bana verse yerini,
Gönlü geniş Toprak Ana,
Güzel ayaklarının altında,
Basıp geçtiğin yol olsam.

Benimle baksan, kıskandığım aynalara,
Görsen gözlerinde, bendeki seni,
Dile gelse de gözlerindeki ben,
Desem ki sana:
Sen ben olsan; bendeki sen olsan.