Geceden sabaha kavuşamamış insanlar,
Kalkamadan yatağından son bulmuş hayatlar…
Anasız babasız kalmış bebekler!..
Yok olmuş gitmiş, yaşayamadan çürüyecek tazeler.
Yara açılmış yüreklerde, merhem olabilir miyiz mazlumlara?
Uzaktan da olsa bir eli tutabilir miyiz?
Soğuk betonlar altında inlerken insanlar,
Sıcak evlerimizde oturabilir miyiz?
Can pazarında, can çekişirken bedenler,
Leş kargaları üşüşmüş, sağı solu talan edenler…
Bu kadar mı aciz, bu kadar mı çaresiz,
Uyanın artık biz “İslâm ümmetiyiz!..”
Duyun atılan sessiz çığlıklarını,
Verelim el ele; kurtaralım onları.
Sessiz Çığlıklar
Yorum