2 yıldır ülkece etkisi altında olduğumuz pandemi süreci nedeniyle birçok değerimize ara vermek durumunda kaldık. Misafirlikler, bayram, hasta ziyaretleri, çat kapı komşu kahveleri, musafaha…
Geçen yıl bahar ayını gelmesiyle birlikte, komşularla balkonda, bahçede kahve ve çay sohbetleri yapmaya başladık. Hatta yan komşumuzla aramızda bir balkon duvarı vardı. Sabah kahvesini kim yaptıysa diğerine seslenir, kahvelerimizi mermerin üzerine koyardık, herkes kendi balkonunda içerdi. Aşılarımızı vurulmaya başladığımızdan beri içimiz bir nebze de olsa rahatladı fakat tabii ki maske ve mesafe tedbirini hala bırakmış değiliz.
Bu yıl farklı bir Mudanya’da yaşıyorum. Memlekete yakın olduğu için eski komşularımız ve tanıdıklarımız ile karşılaşıyoruz ve tabii bu durum bizi çok mutlu ediyor. İnsanın tanıdığı, sevdiği insanlar ile başka bir yerde karşılaşması çok güzel bir duygu.. Annem, 45 yıllık komşunun Mudanya’da olduğunu öğrenince durur mu hiç, hemen aradı, eve davet etti. Komşumuz da bizim burada olduğumuzu öğrenince hem şaşırdı, hem de çok sevindi. Ertesi günü çıktı, geldi.
Yıllardır görüşememiştik ve doğal olarak birbirimiz hasretle kucaklamak istiyorduk lakin yeni adet olduğu üzere önce kolonyalandık, daha sonra doya doya olmasa da kucaklaştık. Önceden misafire kolonya, bir şeyler yenilip içildikten sonra tutulurdu. Şimdi ise birbirimize virüs bulaştırmamak için daha kapıdan girer girmez tutuluyor, misafir dezenfekte ediliyor!
O gün, özlenen eski günlerdeki gibi sohbet ettik, kâh ağladık, kâh güldük, bol bol memleketimizdeki komşuluk zamanlarımızdan bahsettik. Tabii ki fazla uzun süre vakit geçiremedik ama bu kadarı da yetmişti ona da bize de.. Misafirimizi geçirdikten sonra evin içinde öyle güzel bir huzur atmosferi oluştu ki! Çünkü, büyüklerimizin deyimiyle, misafir bereketiyle gelmişti.
Virüssüz, mesafesiz birlikteliklerimize en yakın zamanda kavuşabilmek duasıyla…
Yorum